delikwent

delikwent: {{stl_51}}{{LABEL="twpldedelikwent"}}{{/stl_51}}{{stl_39}}delikwent{{/stl_39}}{{stl_41}} m{{/stl_41}}{{stl_7}} ({{/stl_7}}{{stl_41}}-a{{/stl_41}}{{stl_7}};{{/stl_7}}{{stl_41}} -ci{{/stl_41}}{{stl_7}}),{{/stl_7}}{{stl_3}} delikwentka{{/stl_3}}{{stl_41}} f{{/stl_41}}{{stl_7}} ({{/stl_7}}{{stl_41}}-i{{/stl_41}}{{stl_7}};{{/stl_7}}{{stl_41}} G -tek{{/stl_41}}{{stl_7}}) Delinquent(in){{/stl_7}}{{stl_41}} m(f){{/stl_41}}{{stl_7}};{{/stl_7}}{{stl_8}} ({{/stl_8}}{{stl_41}}facet{{/stl_41}}{{stl_41}}){{/stl_41}}{{stl_6}} fam.{{/stl_6}}{{stl_7}} Typ{{/stl_7}}{{stl_41}} m{{/stl_41}}

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

delikwent — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. delikwentncie; lm M. delikwentnci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} z dystansem o osobie, z którą ma się do czynienia, zależnej od mówiącego : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
delikwent — m IV, DB. a, Ms. delikwentncie; lm M. delikwentnci, DB. ów 1. praw. «człowiek sądzony za przestępstwo, winowajca oczekujący kary; skazaniec, przestępca» 2. pot. «z pobłażaniem o kimś, kto jest od kogoś zależny, np. o interesancie, kliencie»… … Słownik języka polskiego
wielki — 1. Krzyczeć, wołać, mówić itp. wielkim głosem a) «krzyczeć, mówić bardzo głośno»: – Niech żyje król! – wołał wielkim głosem Bradley. – Hej, napełnijcie puchary! W. Żukrowski, Tablice. b) «usilnie domagać się czegoś, ostrzegać przed czymś»: Po… … Słownik frazeologiczny
delikwentka — ż III, CMs. delikwentkatce; lm D. delikwentkatek forma ż. od delikwent … Słownik języka polskiego
skazaniec — m II, DB. skazaniecańca, W. skazaniecańcze (skazaniecańcu); lm M. skazaniecańcy, DB. skazaniecańców «człowiek skazany wyrokiem sądowym na ciężką karę, zwłaszcza na śmierć; delikwent» … Słownik języka polskiego
delikwentka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. delikwentkatce; lm D. delikwentkatek, {{/stl 8}}{{stl 7}}forma ż. od rz. delikwent. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic dictionaries and encyclopedias